 |
|
|
|
|
Martwy lód
Cechą charakterystyczną lodowców jest ruch. Pod wpływem temperatury czoło lodowca może posuwać się do przodu lub cofać się. Czym jest więc „martwy lód”? To bryły lodu pozostawione przez topniejący lodowiec. Tkwią w miejscu jakby martwe, lecz w rzeczywistości uczestniczą wraz z całym otoczeniem w powolnych - z naszego punktu widzenia - przemianach.
Jeśli temperatura otoczenia wzrasta, lodowiec zaczyna się topić. Ustępując, pęka na pojedyncze bloki lodu. Najczęściej zostają one przykryte materiałem skalnym (kamienie, piasek, iły itp.) wynoszonym przez rzekę wypływającą spod lodowca. Spowalnia to proces topnienia, jednak bryły „martwego lodu” w dalszym ciągu zmniejszają swoje rozmiary, co powoduje zapadanie się gruntu.
Powstałe zagłębienia mogą zostać wypełnione wodą lub osadami. Na uwolniony od lodu teren w pierwszej kolejności wkracza drobna, niska roślinność tundrowa. Wraz z postępującym wzrostem temperatury pojawia się roślinność o wyższych wymaganiach cieplnych.
Dziś, w terenie niegdyś pokrytym przez lodowiec, możemy zauważyć jeziorka wytopiskowe - pozostałości po bryłach martwego lodu, głazy narzutowe - niegdyś transportowane przez lodowiec oraz mniejsze kamienie na powierzchni rozmytych wałów morenowych - świadectwa dłuższych postojów lodowca w jednym miejscu.
|
|
