Barwiczka
Władysław Barwicki zawdzięcza swe nazwisko barwiczce. A czym była rzeczona barwiczka? Nazywano tak przede wszystkim szminkę, ale również rośliny barwierskie, z których się ją produkowało. Barwniki roślinne otrzymywano z najrozmaitszych organów:
- - kwiatów (rumian, krokosz barwierski, szafran, prawoślaz różowy)
- - miąższu owoców (czernica, wiśnia)
- - nasion (orlean z arnoty właściwej do barwienia ciast i nabiału)
- - liści (rezeda żółtawa, indygowiec, amorfa)
- - korzeni (marzanna i alkanna barwierska)
- - plech glonów i porostów (lakmus i orseina z orselki).
 | | Krokosz barwierski |
|  | | Indygowiec barwierski |
|  | | Arnota właściwa |
|
W „Poezyach” Naruszewicza barwiczka występuje jako nazwa własna pewnej rośliny.
|
